حلقه ی دستانت که بر کمرم میزنی ، زیباترین اسارت زندگی من است !
انسانهای خوب همانند گلهای قالیند ، نه انتظار باران را دارند و نه دلهره ی چیده شدن ، دائمی اند !
صبر کن ، برگرد ، چمدان هایمان اشتباه شده است ، دلم را به جای خاطراتت بردی !
با یک گل هم "بهار" می شود ، اگر در دلمان جوانه بزند !
دلم از نبودنت پر است ، آنقدر که اضافه اش از چشمانم میچکد !
سفری به دور دنیاست ، وقتی دستانم تا انتها ، رویت را نوازش می کنند .